محدود شدن ترجمه در تولیدات «سمت»
به گزارش روابط‌عمومی «سمت»، حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر داود مهدوی‌زادگان رئیس سازمان مطالعه و تدوین و کتب دانشگاهی در علوم اسلامی و انسانی در مصاحبه‌ای با خبرگزاری کتاب ایران در رابطه با محدودسازی آثار ترجمه در این سازمان گفت:« ما آن قدر که وظیفه داریم این است که کار ترجمه ای را محدود کنیم بقیه آن مربوط به اساتید دانشگاه است آنها باید وسط بیایند و آثار علمی‌اشان را به صحنه بیاورند. ما که قرار نیست کتاب بنویسیم! استاد دانشگاه باید حرکت کند البته اقبالی از سوی اساتید به سمت بوده چون برند است و امتیاز دارد و ما هم مانع این نیستیم اما روی تالیف تاکید داریم. در کار تالیف هم استانداردهایمان حداقلی است که حداکثری!
اینکه کار ایده آل داشته باشیم نیست اما می‌خواهیم حداقل‌های دینی، حاکمیتی و ... باید در آثار رعایت شود. فرض کنید اکنون ما در چاپ یک نقشه اسم خلیج فارس را عربی بزنیم این اساسا حاکمیتی نیست. برخی از مطالب هم تاریخ باستان و ایران را تحریف می‌کنند لذا از این حداقل‌ها کوتاه نمی‌آییم. برخی از آثار نیز به جای اینکه مولد پیشرفت باشد بر عکس عمل می‌کند بنابراین ما همین الان هم حدود 800 کتاب تجدید چاپی داریم که چاپش تمام شده است.»
دکتر مهدوی‌زادگان با اشاره به برخی رویکردهای سازمان «سمت» در گذشته افزود:«در گذشته جنبه‌های اسلامی کار کمتر در آثار دیده شده بود با اینکه سازمان بر این اساس تاسیس شده بود و آن چنان که باید آثار اسلامی نشده بود. همچنین وجه رویکردهای بومی نیز کمتر در آثار دیده می‌شد. اگر موضوعی هم انتخاب می‌شد آن هم با رویکردهای وارداتی نوشته می‌شد و تالیفات به این شکل بود. البته ما می‌پذیریم که باید از نظرات غربی استفاده کرد اما خوب است در آثار نیز فصولی به رویکردهای اسلامی، دینی و بومی اختصاص داده شود. به طور مثال در جامعه شناسی مدرسه کتاب سفارش داده می‌شود اما الگویش مدارس آمریکایی است نه مدرسه ایرانی و اسلامی. این بیگانگی با جامعه ماست. ما در مدارس خود کنشگری اجتماعی را در وجوه دیگری می‌بینیم و اینها با کنش‌های اجتماعی در غرب متفاوت است اما اگر این موضوعات در آثار دیده نشود کم لطفی است.
ما هیچ نسبتی هم به نویسندگان آثار نمی‌دهیم اما ندیدن وجه بومی‌آثار نیز کم لطفی است و گویی کتابی تولید می‌شود که در عالم برزخ است نه به این اتمسفر تعلق دارد نه آن طرف. ما روی این بخش‌ها نظر داریم که آثار حتما بومی و اسلامی باشد. البته مقداری لازم دانستیم که از جهاتی محدودیت‌هایی را درست کنیم که مجبور به کار نو و قوی شویم. اکنون رو آوردن به ترجمه یک موسسه را زمین می‌زند و آن را از کار پژوهشی دور می‌کند. موسسه ای که کارش تدوین و تولید کتاب درسی اگر تنها روی ترجمه متمرکز شود کار پژوهشی نیست و درک کاذبی هم برای ما درست می‌کند! گویی که داریم کار پژوهشی می‌کنیم در حالیکه ترجمه کردیم! بنابراین وقتی مدتی زمانی بگذرد فکر می‌کنیم کاری کردیم اما در واقع کاری نشده است! بنابراین شورای سازمان تصمیم گرفت کار ترجمه ای نداشته باشیم مگر کتاب کلاسیکی که ترجمه اش لازم باشد وگرنه اینکه بخش زیادی از سمت به ترجمه اختصاص یابد چنین التفاتی نداریم.»
نظر شما :