پس از عمری مجاهدت با نفس و شفقت بر خلق به پایان راه رسید ولی این تازه آغازِ کار اوست

به گزارش روابط‌عمومی «سمت» متن پیام تسلیت حجت الاسلام و المسلمین محمد ذبیحی رئیس سازمان «سمت» در پی درگذشت مرحوم محمدرضا حکیمی به شرح زیر است:

وَبَشِّرِ الصَّابرِینَ الَّذینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَهٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ(بقره/156)
«اگر انقلاب‌ها برای بَر انداختن ریشۀ ظلم است، باید گام نخستین، و نخستین گام، در جهت بر طرف کردن ظلم، از مظلوم‌ترین‌ها باشد؛ یعنی محرومان… و گرنه قیام‌هایی خواهد بود در جهتِ جابجایی قدرت و ثروت، نه بیشتر…»

این سخنْ از آنِ مردی است که سرانجام در هشتاد و شش سالگی و پس از عمری مجاهدت با نفس و شفقت بر خلق به پایان راه رسید. ولی این تازه آغازِ کار اوست؛ چرا که در آثار گرانسنگِ خویش به زندگانی جاوید ادامه خواهد داد. 

استاد محمدرضا حکیمی، الهیدان آزاداندیش و حکیم عدالت همهْ عمر در پی آواز حقیقت روان بود و بی اعتنا به زرق و برق‌های خیره‌کننده و غمزه‌های ایمان‌سوزِ عروس هزاردامادِ دنیا به پروردنِ آرمان‌های بلند خویش همت گمارد و تا روز ترک این کهنه رباط از اندیشیدن بِدان بازنمانْد. با تأسی به مولا و مقتدای عدالت‌خواهان که فرمود: 
ای دنیا؛ ای دنیای حرام! از من دور شو... که مرا در تو هیچ نیازی نیست، تو را سه طلاقه کرده‌ام تا بازگشتی نباشد(نهج‌البلاغه/حکمت77). 
حکیمی در عصر مصرفِ لجام‌گسیخته مبلّغ ساده‌زیستی بود و در بیان آراء و اندیشه‌های خویشْ شجاع. نمونۀ روحانی وارسته‌ای که نظیر آن در چهل سال گذشته به‌ندرت یافت می‌شود. خوشا او که پارسایانه و فضیلت‌مندانه زیست، و زنده‌بادا یاد او و انسان‌هایی چون او که جهان با حضورشان جای بهتری برای زندگی است؛ همچنان که نبودشانْ ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر.

اینجانب به نمایندگی از سازمان مطالعه و تدوین (سمت) فقدان آن عالِم متأله و دانشمند حق‌طلب را به عموم ملت ایران و جامعۀ دانشگاهی و حوزوی تسلیت عرض می‌کنم و از خداوند متعال برای ایشان رحمت و رضوان و برای بازماندگان شکیبایی و تندرستی طلب می‌نمایم.