اصول و مبانی آمایش سرزمین
Principals of Trritorial Spatial Arrangement
در برنامهریزی آمایش سرزمین بر اساس توانمندی‌ها، قابلیت‌ها و استعدادهای هر منطقه و با توجه به یکنواختی و هماهنگی آثار و نتایج عملکردهای ملی هر سرزمین در سطح ملی، نقش و مسئولیتی خاص برای مناطق مختلف کشور ایجاد می‌شود. بر اساس این نقش و مسئولیت، می‌توان برنامه‌های رشد و توسعه را بر اساس برنامهریزی منطقه‌ای در مناطق گوناگون کشور اجرا نمود. به دلیل آنکه مقوله فضا و تحلیل قانونمندیهای حاکم بر شکل‌گیری آن، نقش کلیدی در برنامهریزی آمایش سرزمین دارد، برنامهریزی فضایی نام دیگری برای برنامهریزی آمایش سرزمین است. با این نگاه طرح‌های آمایش سرزمین چگونگی تنظیم رابطه انسان، فضا و فعالیت‌های انسان را تبیین می‌کند و ترسیم‌کننده محورهای کلی توسعه سرزمینی متناسب با توانمندی‌ها و محدودیت‌های سرزمین ملی و در عین حال فرصت‌ها و تهدیدهای فراملی و فرامنطقه‌ای است.
مقدمه
فصل اول: تعاریف، مفاهیم، ویژگی‌ها و ابعاد آمایش سرزمین
فصل دوم: مبانی، اصول و ضوابط آمایش سرزمین
فصل سوم: سابقه و زمینه‌های آمایش سرزمین (برنامهریزی فضایی) در جهان
فصل چهارم: تجارب جهانی اجرای طرح‌های آمایش سرزمین
فصل پنجم: اندیشه‌های برنامهریزی و تحولات آمایش سرزمین در ایران
فصل ششم: رویکرد‌ها، نظریه‌ها و مدل‌ها در برنامهریزی آمایش سرزمین
فصل هفتم: آینده‌پژوهی و سناریونگاری در برنامهریزی آمایش سرزمین
منابع و مآخذ
فهرست جداول
فهرست شکل‌ها و نمودارها
در پایان هر فصل جمع‌بندی همان فصل آمده است.
کتاب حاضر برای دانشجویان رشته جغرافیا (همه گرایش‌ها) در مقطع کارشناسی به عنوان منبع اصلی درس «اصول و روش‌های آمایش سرزمین» به ارزش 2 واحد تدوین شده است. امید است علاوه بر جامعه دانشگاهی سایر علاقه‌مندان نیز از آن بهره‌مند شوند.