هدف نویسنده از نگارش این کتاب، هدایت دانشجو از طریق فرایند کامل کار بر روی نمایشنامه، از تحلیل تا سبک است، با این امید که دانشجو بتواند دست و بال خود را برای پرواز، به عنوان رهبری متعهد و خلاّق، آزاد کند. فرانسیس هاج نگارنده کتاب کارگردانی نمایشنامه: تحلیل، ارتباط‌ شناسی و سبک توانسته است ضمن تثبیت و اصلاح مباحث و روش‌های خود در کتابش طی پنج چاپ بر بسیاری از کاستی‌ها غلبه کند، به طوری که می‌توان گفت ویراست پنجم آن، که شامل آخرین تجدیدنظرهای وی است، در میان کتاب‌های انگلیسی‌زبان نیز کم‌نظیر است. هاج به هنگام بحث درباره رابطه کارگردان - بازیگر، کارگردان - طراح و ابزارهای بصری و گفتاری که در اختیار کارگردان قرار می‌گیرد، تنها بر مبادی استانیسلاوسکی استوار نیست (هرچند آن را نادیده نمی‌گیرد و نمی‌خواهد ناآگاهانه با آن بستیزد). مؤلف آگاه است که در تئاتر، برخلاف سینما، بیان و گفتار اگر مهم‌تر از امکانات بصری نباشد، حداقل هم‌تراز آن است؛ به همین دلیل، در این هنگامه هجوم رسانه‌ها بر ادراک بصری بشر، از هستی تئاتر زنده و گفتگویی که می‌تواند نیاز فراموش شده بشر را در حوزه شنیداری مرتفع سازد، مجدّانه دفاع می‌کند. این کتاب روش (متد) خاصی ارائه نمی‌کند، بلکه فقط سلسله مباحث منظمی را عرضه می‌کند که هر کارگردانی باید با مفاهیم آنها آشنا باشد. بنابراین غرض مترجمان اثر این نیست که خوانندگان یا دانشجویان را به این یا آن روش مقید کنند، بلکه هدف‌شان آزاد کردن مخاطبان از قید روش‌های خاصی است که به آنها عادت کرده‌اند!