ایرانیان برخوردار از سنت بزرگ اندیشه سیاسی هستند که ریشه در دوره باستان دارد. پیوند بلندمدت دین و دولت از عصر باستان، سنت نظریه ایران‌شاهی حاکم بر ایران در دوره مابعد حمله اسکندر و به تبع آن وجود مبانی و تکنیک‌های اعمال قدرت، ساختاری از اندیشه سیاسی را به وجود آورده که برای هر متفکر علاقه‌مند به ایران و اسلام جذاب و خواندنی است. این کتاب با تکیه بر روش اندیشه‌شناختی جان مارو و با محوریت چهار پرسش چیستی غایت امر سیاسی، کیستی حاکم، محدودیت‌های اعمال قدرت و حق اعتراض بر ضد حاکمیت به نقد و بررسی ساختار اندیشه سیاسی در ایران قبل از اسلام می‌پردازد و نگاهی اجمالی به مکاتب، اندیشمندان و متون سیاسی ایران باستان می‏اندازد. کتاب عمدتاً متن‌محور بوده و با تکیه بر اسطوره‌ها، کتیبه‌های هخامنشی و آثاری چون اوستا، ارداویرافنامه، عهد اردشیر، نامه تنسر، کارنامه اردشیر بابکان و کتیبه‌های کرتیر منابع به جای مانده از ایران باستان را با نگاهی انتقادی تجزیه و تحلیل کرده است. این کتاب با توجه به نبود کتابی مستقل در باب اندیشه سیاسی در ایران باستان می‌تواند نیاز طیف وسیعی از مخاطبان را پاسخ گوید.